Niestacjonarne ramię C to przyrząd do obrazowania leczniczego opartego na technologii rentgenowskiej, jaki może być używany w rozmaitych okręgach. Od przedstawienia pierwszego ramienia C w 1955 r., technika ta ekspresowo się rozrosła. Nowoczesne układy obrazowania ruchomego są ważną cząstką życia dziennego w szpitalach i w klinikach, w obszarach takich jak wzorcowo: chirurgia, ortopedia, traumatologia, chirurgia sercowo-naczyniowa oraz kardiologia. Wolno użyć ramię C do obrazowania śródoperacyjnego, jakie zapewnia wysoką rozdzielczość obrazów rentgenowskich w okresie rzeczywistym. Zapewniają one doktorowi kontrolowanie procesów w którymkolwiek momencie operacji i zapewniają możliwość przeprowadzenia bezzwłocznych zmian w trakcie jej trwania.
W rezultacie wyniki uzdrawiania są lepsze, a pacjenci prędzej zdrowieją.
Szpitale zyskują oszczędności dzięki mniejszej liczbie przeprowadzanych zabiegów.

Generator emituje promieniowanie rentgenowskie, które przenika ciało pacjenta. Wzmacniacz obrazu czy detektor zmienia promienie rentgenowskie na obraz wizualny, jaki jest wyświetlany na monitorze ramienia C.

Lekarz może rozpoznać a dodatkowo poddać próbie anatomiczne detale obrazu, takie jak np.: płytki krwi, naczynka, kości czy kamienie nerkowe. W zależności od natężenia fal obraz jest oświetlony z większym lub słabszym natężeniem na monitorze instrumentu.

W jaki sposób pracuje mobilne ramię C ?

Ramię C posiada generator (zarzewie emitowania rentgenowskiego) oraz wzmacniacz obrazu lub płaski panel – detektor. Składnik przesuwny w kształcie litery C umożliwia przesuwanie w formie wertykalnej i horyzontalnej a dodatkowo dynamizm obrotowy, dzięki czemu obrazy rentgenowskie operowanego są w stanie być pozyskiwane niemal w dowolnym kącie.

Dzisiejsza technika płaskiego monitora tworzy cyfrowy rozkwit techniki obrazu. Fale rentgenowskie są przekształcane wprost na obróbkę cyfrową a skutkiem tego dostraja postać obrazu.